به گزارش مركز اطلاع رساني و روابط عمومي وزارت آموزش و پرورش، اماني طهراني درباره مصوبه شوراي عالي آموزش و پرورش درباره حذف آزمون در مدارس ابتدايي و آزمون هاي ورودي مدارس خاص در پايه هفتم گفت:اين مصوبه از سه منظر قابل بررسي است
از منظر اول، متاسفانه آزمون هاي نامعتبر ضربه اي بسيار جدي به برنامه هاي درسي و رشد دانش آموزان وارد مي كند و دانش آموزاني كه بايد در زمينه موضوعات درسي به رشد برسند، خود را براي آزمون هايي كه با اهداف دروس سازگاري كامل ندارند آماده مي‌كنند و فرآيند آموزشي كه مي تواند يك فرايند جذاب و رشد دهنده باشد، با چنين آزمون‌هايي تبديل به فرايند هاي غيرجذاب و نامانوس مي‌شود كه با اهداف آموزشي تناسبي ندارند.
بعنوان مثال اگر يكبار كتاب تاريخ را از منظر خواندن، فراگيري، لذت بردن وگفتگو پيرامون آن و بار ديگر اين كتاب را با هدف امتحان، مورد مطالعه قرار دهيم، در حالت اول خواندن كتاب تاريخ لذت بخش و جذاب است و در حالت دوم خواندن اين كتاب غير جذاب و از روي اجبار و تكليف.
از منظر دوم،جدا كردن دانش آموزان به دليل استعدادهاي تحصيلي شان از يكديگر نه به نفع دانش آموزاني است كه استعدادهاي برتري دارند و نه دانش آموزان ديگر. محيط طبيعي جامعه در مدرسه بايد وجود داشته باشد، در اين حالت كودكان مي‌آموزند كه با همديگر رشد وبه يكديگركمك نمايند و همه آن ها در اين فرايند مشاركت داشته باشند.
زماني كه بين مدرسه ها از لحاظ استعدادهاي دانش‌آموزان تفاوت قايل شويم، به نوعي فضاي غير واقعي را به مدارس تحميل كرده‌ايم. رقابتي كه درون مدارس حاصل از جداسازي دانش آموزان، شكل مي‌گيرد، به كودكان داراي استعدادهاي برتر آسيب روحي و رواني مي رساند و مدارس عادي را از حالت توزيع نرمال و طبيعي خارج مي كند. بهتر است كه همه استعدادها در مدارس توزيع شوند و براي پرورش نخبه‌گي برنامه داشته باشيم و نه پرورش نخبگان.
در تعريف پرورش نخبه‌گي مي‌توان گفت: در مدرسه بسترهايي وجود داشته باشد كه همه دانش آموزان در همه زمينه ها رشد كنند و هر كسي در زمينه هايي كه استعدادش بروز مي يابد رشد كند و آن جنبه خاص رشد خود را نشان دهد. در اين حالت يك نفر در هنر، ديگري در ورزش، ديگري در علم، در فعاليت هاي اجتماعي و ... استعدادهايش بروز مي يابد.
بعنوان مثال، كشوري مانند كره جنوبي به اين موضوع پرداخته است و در آن كشور در تمام مدارسي كه آموزش عمومي را ارايه مي دهند، مدارس خاص نداريم. در دوره متوسطه در كره جنوبي در كل كشور براي كساني كه نخبه‌گي علمي دارند، دوازده مدرسه وجود دارد كه به آن‌ها Korean Academic School (KAS) گفته مي شود. اين مدارس خاص كه نخبه گان علمي را پرورش مي دهند فقط دوازده مدرسه در كل كشور كره جنوبي و فقط در دوره دوم متوسطه است. در مقايسه با كره جنوبي در ايران، در حال حاضر در هر منطقه آموزشي، يك مدرسه تيزهوشان براي دختران و يكي براي پسران راه اندازي كرده‌ايم و حدود هفتصد منطقه هم در ايران داريم. درصد پوشش ما در اين زمينه درصد قابل دفاعي نيست و در اين زمينه افراط شده است.
از منظر سوم، در ميان آزمون هايي كه منجر به گزينش دانش‌آموزان مي شود، آزمون هاي مبتني بر تست هاي چهارگزينه‌اي، جزو مخرب ترين آزمون ها است و برخي از كشورها اين آزمون ها را دركل فرايند آموزشي ممنوع كرده اند و در اين كشورها فقط سوالاتي طراحي مي شوند،كه پاسخ ساز هستند و دانش‌آموزان در حين نوشتن پاسخ به دنبال استدلال آن بر مي‌آيند و يادگيري هاي خود را در همه ابعاد به نمايش مي گذارند.
